Blog

vorige blog post11 van 13 volgende blog post
sluitBlog

jun 30


Schoolkamp deel 3

Het is 23.00 uur, het bos is donker en we gaan met alle kinderen een nachtwandeling maken. Als we klaar zijn om te vertrekken komt Sam uit mijn klas naar me toe. “Juf, Tom zit in de tent te huilen. Hij mist zijn moeder”. Ik loop naar de tent en zie Tom ineen gedoken in een hoekje zitten. “Wat is er aan de hand jongen?” vraag ik. “Ik wil naar huis, ik wil niet mee met de nachtwandeling en ik mis mijn moeder”, zegt Tom snikkend. “Dat begrijp ik”, zeg ik. “Want jij hebt een hele lieve moeder. Maar we zijn nu hier en we gaan met z’n allen een wandeling maken en dat kan niet zonder jou”. “Maar ik wil niet, ik ben bang in het bos, ze zeggen dat er een kinderlokker is!”. “Dan doen we het zo”, zeg ik. “Jij gaat bij je vrienden lopen en ik zorg dat ik steeds achter je loop”. “Als het dan echt niet gaat, dan kijk je om en dan zie je dat ik daar loop”. “Met je vrienden en met mij erbij kan je echt niets gebeuren in het bos, dat weet ik zeker”. Tom loopt bedremmeld met me mee en meteen vormen zijn vrienden een kring om hem heen. “Ik ben ook best bang”, zegt Sam. “Ik mis mijn moeder ook”, zegt Thomas. Samen lopen ze door het bos en af en toe kijkt Tom achterom naar mij. “Je doet het heel erg goed” zeg ik. “Je bent bang en toch ga je mee, je bent dus sterker dan je angst en dat is heel stoer”.

Aan het eind van het schooljaar krijg ik een briefje van Tom en daar staat op:

liefe juf Karen

Ik vond je heel aardig en ik vond het vijn als je me hielp. Je was er altijd voor mij. Je hielp als ik boos of verdrietig was. Ik vond jou de beste juf.

liefs Tom


Twitter Facebook Google Email