Maandagochtend na de zomervakantie, ik loop rond in mijn lokaal. Straks komen 17 kinderen binnen en ik ben hun nieuwe juf. Ik heb de overdracht gedaan, alle dossiers gelezen en de namen geoefend. Zouden zij het net zo spannend vinden als ik?

Al 15 jaar begeleid, train en coach ik leerkrachten. Ik ken de boeken en theorieën uit mijn hoofd en weet wat volgens onderzoek wel en niet werkt in de klas…maar ik heb al jaren geen leerling meer gesproken.

Daarom sta ik weer één dag in de week voor groep 7. Ik wil alle adviezen die ik leerkrachten geef zelf uitvoeren. Ik wil weer ervaren hoe het is om voor een klas met kinderen te staan en weten of ik dat nog kan. Ik wil zeker weten of alles wat ik leerkrachten vertel wel echt werkt. Ik wil een trainer zijn die echt de theorie en praktijk kan combineren. En ik wil niet vergeten voor wie ik het eigenlijk allemaal doe.

Daar zijn ze, sommigen met hun ouders, de meesten alleen. Er is ruzie geweest in een busje en ik kan meteen aan het werk. En zo leer ik op mijn eerste dag al dat alles altijd anders loopt dan ik had gepland. Het digibord doet niet wat ik wil, er is een schrift weg, ik weet de code niet om te kopiëren, leerlingen worden uit de klas gehaald voor RT en missen de instructie, jarigen komen langs met een stralend gezicht en vieze koeken. Ik was vergeten hoe sterk de waan van de dag is en hoeveel beslissingen je op één dag kunt nemen.